بررسی الگوی کالبدی توسعه شهرهای شمال کشور (مورد مطالعه: شهر کیاکلا)

الگوی رشد شهر یکی از موضوعات حیاتی قرن بیست و یکم در ارتباط با پایداری شهر است. الگوی رشد شهر به عنوان الگوی فضایی فعالیت­های انسان در برهه خاصی از زمان تعریف می­شود و به دودسته اصلی گسترش افقی یا پراکنده و اگوی فشرده تقسیم می­گرددو شناخت الگوی توسعه کالبدی شهر به منظور هدایت آن در راستای پایداری شهری امری اساسی است. بر این اساس، هدف این پژوهش بررسی و شناخت مراحل و الگوی توسعه فیزیکی شهر کیاکلا در دهه های گذشته و تحلیل عوامل موثر برآنها می­باشد. این شهر در سال­های اخیر به عنوان مرکز شهرستان تازه     تاسیس سیمرغ رشد فیزیکی قابل ملاحضه ای را تجربه نموده است. روش تحقیق مبتنی بر رویکردهای توصیفی تحلیلی است که با استفاده از مدل­های گسترش کالبدی مانند تحلیل فضایی تراکم جمعیت، روش­های خودهمبستگی فضایی موران و لکه­های داغ در محیط نرم افزار GIS جهات و فرم توسعه فیزیکی را مشخص خواهد نمود. نتایج حاصل از بکارگیری مدل­ها برای سالهای 1385-1395 در شهر کیاکلا نشان می­دهد که طی این دوره، گسترش فیزیکی شهر کیاکلا، به صورت پراکنده و غیرمتراکم بوده و زمینه را برای رشد اسپرال و بدون برنامه شهر آماده نموده است. نتایج تحلیل فضایی نشان می­دهد که تراکم در هر سه شاخص جمعیت، مسکونی و ساختمانی، الگوی توزیع خوشه­ای و خودهمبستگی فضایی دارد. بیشترین لکه­های داغ در نواحی غربی و قسمت های مرکزی شهر و بیشترین لکه­های سرد در نواحی شرقی و جنوب شرقی شهر دیده می­شود.